Zmiana klimatu

Zarówno fani w całym kraju, jak i „Czarodziejki” pogrążają się w ogromnej żałobie po tragicznym odejściu z tego świata wielkiej gwiazdy „Psich Zabaw”. Zdecydowanie najmocniej dotknęło to Asagiri, której brat był odpowiedzialny za tą wielką tragedię. Przygnębienie i opłakiwanie śmierci przyjaciółki to jedno, nie można jednak zapominać o zbliżającym się „końcu” i administratorach strony, którzy ciągle chcą śmierci dziewczyn. Muszą one szybko otrząsnąć się ze smutku i przejść do kontrataku, który pozwoli im odkryć wciąż mroczną i tajemniczą prawdę na temat przyszłości.

Ostatnie dwa – trzy tomy serii były głównie nastawione na dość mocną i niebywale mroczną „akcję”, z której przemoc ocierająca się o klimaty gore, wylewała się kolejnych stron hektolitrami. Trudno jednoznacznie wyrokować czy twórca serii miał chwilową słabość twórczą (w kontekście głównego wątku fabularnego) czy może było to zabieg celowy mający wzbudzić pewne kontrowersje. Przestaje to być istotne, gdyż tym razem tomik idzie kompletnie w innym kierunku.


Dynamicznych wydarzeń jest tutaj naprawdę bardzo mało (szczególnie porównując tomik z wcześniejszymi częściami). Twórca decyduje się na chwilę zwolnić tępo i bardziej skupić się na emocjach młodocianych czarodziejek. Przy intensywności wszystkich wydarzeń kompletnie można zapomnieć, że bohaterki to przecież jeszcze gimnazjalistki, które mają prawo być tym wszystkim przytłoczone. Rożne podejścia do życia i odmienne charaktery sprawiają, że każda z nich radzi sobie ze stresem zupełnie inaczej. Wszystkie jednak doskonale rozumieją, że muszą nawzajem się wspierać, jeśli chcą odkryć prawdę i co najważniejsze przeżyć. Sato dalej stara się utrzymać główny wątek zbliżającego się Tempestu gdzieś na drugim planie za grubą warstwą nieprzeniknionej mgiełki fabularnej. Pewne wydarzenia przedstawione w tej części, pozwalają jednak sądzić, że czytelnik już niedługo będzie miał okazję odkryć przynajmniej część „tajemnicy”.

Troszkę odmienna treść scenariuszowa powoduje również zmiany w warstwie graficznej. Dotychczasowe mroczne kadry ustępują miejsca bardziej stonowanym rysunkom (chociaż nadal jest tutaj kilka kadrów z „makabrycznymi” detalami). W kontekście całościowym nadal prace twórcy wyglądają bardzo dobrze i świetnie korelują z historią.

POLOWANIE NA CZARODZIEJKI

I znów kolejny tomik „Czarodziejk.net” trafił w moje ręce. Kiedy sięgałem po pierwszą część, w ogóle nie miałem pojęcia z czym przyjdzie mi się czytelniczo zmierzyć. Było to jednak bardzo pozytywne zaskoczenie i kolejne pochłaniałem już tylko z rosnącą przyjemnością. I nadal doskonale się bawię, choć to już siódma odsłona i mam tylko ochotę na więcej i więcej.

Cały kraj pogrąża się w żałobie po śmierci Nijimin. Jej przyjaciółki są załamane, a na tle tego wszystkiego doniesienia o zaginięciu Asagiriego przechodzą niemal niezauważone. Ale to tylko wierzchołek góry lodowej, bo polowanie na młode czarodziejki trwa i zginać może każda z nich. Jakie jednak są prawdzie cele Administratorów?

Chyba nie ma prawdziwego fana mangi i anime w Polsce, który szczególnie nie ceniłby „Czarodziejki z Księżyca”. Nawet jeśli jej nie cierpi, nie może nie docenić faktu, że od niej zaczął się boom na japońską popkulturę w naszym kraju. Gatunek mahou shoujo czy jak wolicie magical girls ma nad Wisłą szerokie grono wielbicieli i nie brak u nas tytułów z tego gatunku, nawet mniej typowych, jak „Wrobiona w magię”. Ale „Czarodziejki.net” to pozycja inna od wszystkich dotychczas wydanych.

O ile wspomniane już „Sailorki” były typowym fantastycznym shoujo, gdzie miłość i dobro, mieszały się z widowiskowymi walkami i solidną nutą słodyczy podlanej humorem. „.Czaodziejki.net” natomiast to seria na wskroś brudna. Brutalna, krwawa, podejmująca dość odpychającą tematykę i daleka od oszczędzania tak bohaterek, jak i odbiorców. Trupów nie brakuje, tak samo jak mroku, całość bywa też niepokojąca i momentami dziwna, wręcz chora. Ale w tym wszystkim tkwi moc tej mangi, która porusza i nie zostawia obojętnym, choć oczywiście nie brak będzie czytelników, dla których nagromadzenie brudu będzie zbyt intensywne, ale i tak warto sprawdzić czy nie jest to rzecz dla Was.

Tym bardziej, że twórca nie zapomina też o lżejszych elementach, nucie uroku czy humoru. Sadyzm zrównoważony jest przez akcję, pojawiają się też ciekawe pytania, które są siłą napędową serii, a wszystko to zostało znakomicie zilustrowane. Z prostotą, ale i mocą makabrycznych detali, które są w tym przypadku nieodzowne. Efekt finalny jest świetny, co prawda jest to rzecz stricte dla dojrzałych czytelników. Ale w temacie czarodziejek to jedna z najlepszych mang jakie czytałem, więc polecam całość z czystym sercem i czekam na więcej.